به نام مهربانترین
ماه من غصه چرا؟ آسمان را بنگر، که هنوز،بعد صدها شب و روز مثل آن روز نخست، گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد یا زمینی را که دلش از سردی شبهای خزان نه شکست و نه گرفت بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید، زیر پاهامان ریخت تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست ماه من، دل به غم دادن و از یأس سخن ها گفتن کار آنهایی نیست که خدا رادارند ماه من! غم و اندوه اگر هم روزی، مثل باران بارید یا دل شیشه ای ات ...
نویسنده :
مامان رزیتا
10:38